အခ်ိဳး

သို႔/

          ကိုယ့္မွာ အာေမဋိတ္တစ္ခု ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီ အာေမဋိတ္ဟာ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ရာသက္ပန္ဘဝအထိ အရိုးထုတ္သြားတယ္။ ကိုယ့္မွာ ရြက္သေဘၤာ တစ္စီး ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီရြက္သေဘၤာဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ဆပ္ျပာပူေဖာင္းပါလို႔ ယုံၾကည္ေနခဲ့ၿပီး ၊ တစ္ေန႔ေန႔ရဲ႕ တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခုနဲ႔ တိုက္မိၿပီး ေဖာက္ခနဲ .... ။ ကိုယ့္မွာ မင္း ရွိခဲ့တယ္ ။

    ငယ္ဘဝက သစ္ကိုင္းေျခာက္တစ္ခက္နဲ႔ ေျမႀကီးအလြတ္တစ္ခု။ ခ်ဆြဲထားတဲ့ စည္းေတြမ်ားလာၿပီး ေဘးနားက လူေတြ တျဖည္းျဖည္းနည္းသြားတာကိုမွ ႀကီးေကာင္ဝင္မႈရဲ႕ သေကၤတလို႔ ကိုယ္ မေတြးဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ မင္း အေတြး ၊ ၿပီးေတာ့ မင္း ေသြးေတြေပၚ က်ေရာက္တဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကုိ ကိုယ္ ပုံေဖာ္ေနခဲ့တဲ့ ေျမသားရနံ႔နဲ႔ အၾကမ္းေရးျခစ္မႈေတြ။ မင္းမေပ်ာ္ေနတာကို ကိုယ္ သိေနတယ္။ ကိုယ္ ဒီလို သိေနတယ္ဆိုတာကို မင္း ေတြးမိေနမွာ ျဖစ္ၿပီး မင္းေတြးမိေနမယ္လို႔ ကိုယ္ ယုံၾကည္ေနခဲ့တာ။ အေဝးက ပို႔လႊတ္လိုက္တဲ့ စိတ္ကူးေတြဟာ မင္းဆီ ေရာက္ပါေလစလို႔ ကိုယ္ ေမၽွာ္လင့္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိေပမယ့္ မေမၽွာ္လင့္ရဲစရာလည္း အေၾကာင္းမရွိ ။ ခ်ားရဟတ္စီးေနရင္း အျမင့္က က်ဆင္းလာတဲ့ တလွပ္လွပ္ေအးခဲမႈထဲမွာပဲ အျမဲ ကိုယ္ေနထိုင္သြားမွာ ...။

         ကိုယ္ ေက်နပ္ေနမွာ ။

" ကိုယ္တို႔ တစ္သက္လုံး
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္
ျပန္ေတြ႕ရခ်င္မွ ေတြ႕ရမယ္။
ဒါမွ မဟုတ္
ျပန္ေတြ႕ရခ်င္လည္း ျပန္ေတြ႕ရႏိုင္တယ္။

ႏွစ္ခုလုံး ထပ္တူထပ္မၽွ
ေၾကာက္စရာ ေကာင္းပါတယ္ "

မွ

####

မွ/

      အဂၤါေန႔ဟာ " ခင္ဗ်ားလို စုံေထာက္မ်ိဳး လက္ထဲမွာ အဖမ္းခံရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္ " လို႔ ခပ္ခ်ာခ်ာ စုံေထာက္ကားေတြထဲက တရားခံရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကို သံေနသံထားအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေလ့က်င့္ေနတယ္။ ဘတ္စ္ကားဟာ ရူးသြပ္သြားၿပီး ခရီးကို သူ႔ေပၚ တင္ေခၚလာတယ္။ က်ေနာ္ဟာ အခ်ိန္ကာလ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဘူး ဆိုတဲ့ စကားဟာလည္း ဘယ္တုန္းကမွ တကယ္ မရွိဘူး။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ကိုကာကိုလာေတြ ။အဲဒီေနာက္ ....

      နာမည္ေျပာင္းေခၚၿပီး ယဥ္ပါးလာေအာင္ ေမြးျမဴထားခဲ့ရတဲ့ အထီးက်န္မႈမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔မွာ ရွိၾကတယ္။ ဇာတ္လမ္းအစထဲကို ေပ်ာက္ရွျခင္းတစ္ခု ဝင္လာၿပီး အသံမေပးဘဲ အစအဆုံးေနထိုင္တယ္။ ဒီ အခ်ိန္ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုေနမလဲ ေမးခြန္းကို ေသြးအိုင္ထဲမွာ လဲက်ေနတာ ေတြ႕တယ္။ အေဝးႀကီးဟာ ဘတ္စ္ကားကို ထားခဲ့ၿပီး ေနာက္ထပ္ အေဝးႀကီး တစ္ခုဆီ ထြက္သြားၿပီ။ ဇာတ္လမ္းဟာ အစကတည္းက မရွိခဲ့ဘူးလို႔ အဂၤါေန႔က ေအာင္ျမင္စြာ ေၾကညာလိုက္ၿပီ။ အျပဳံးတစ္ခုကို ခၽြတ္ခ်ၿပီး အခ်ိန္ကာလကို ပစ္သတ္လိုက္ႏိုင္ျပီ။ "ဒါပါပဲ" လို႔ ေျပာဖို႔ ဘယ္သူမွ ရွိမေနေတာ့ဘူး ။ 

" ေက်ာခိုင္းထားတဲ့ အခါ
အရိပ္ဟာ မွန္ထဲမွာ
ကိုယ့္ဘက္ လွည့္ေငးေနမလားဆိုတဲ့
မလုံျခဳံ အေတြးလည္း ပါေကာင္းပါမယ္

ကိုယ္ သတိရပါတယ္ "

သို႔

- ေဏသစ္